Aby być dobrym artystą należy znać różne nurty artystyczne, które doprowadziły sztukę do tego, co znamy dzisiaj, prawda? Dziś chcemy porozmawiać o fowizmie!

Czym jest fowizm?

Fowizm narodził się jako ruch artystyczny we Francji. To właśnie tam rozwijał się przez krótki okres między 1904 a 1908 rokiem. Z czasem rozprzestrzenił się on na inne kraje, ale był to również trend bardzo krótkotrwały.

Istnieje wiele teorii na temat pionierów tej awangardy, ale generalnie wszystkie wymieniają Henri Matisse’a jako jednego z prekursorów. Bohaterowie tego ruchu starali się wyjść poza to, co znane w malarstwie, tworząc tym samym fowizm jako nurt synkretyczny. Innymi słowy, łączy w sobie cechy różnych prądów. Poznawaj lokalną kulturę, zabytki i tradycje dzięki portalowi https://www.ekujawy.pl, polecamy!

Cechy charakterystyczne fowizmu

Przed zapoznaniem się z charakterystyką tego ruchu należy zaznaczyć, że nie był on czymś zorganizowanym, nie ma też żadnego manifestu. Uważa się, że jego nazwa pochodzi od określenia les fauves, co oznacza dzikie bestie, a nadał ją krytyk Louis Vauxcelles w odniesieniu do grupy prac wystawionych na III Salonie d’Automne w Paryżu.

Ponieważ nie był on uznawany za styl sam w sobie, każdy artysta wykorzystywał ten styl sposób szczególny, kierując się pewnymi specyficznymi cechami:

• Kolor został uznany za centrum dzieła, artysta Vlaminck zaproponował użycie kolorów w takiej postaci, w jakiej wychodzą z tuby.
• Kolor był tak ważny, że dla wielu artystów rysunek był drugorzędny.
• Używali farby do celów dekoracyjnych.
• Malarstwo fowistyczne również starało się pokazać uczucia.

Jak już wspomniano, jednym z największych przedstawicieli tego ruchu był Henri Matisse. Pod koniec XIX wieku zachorował i podczas rekonwalescencji zaczął malować.

Na początku XX wieku artysta poznał Vlamincka i Deraina i określił ich twórczość jako bardzo bliską swojej. W 1903 roku wziął udział w Salon d’Automne u boku Camoina, Deraina i Manguina, tworząc podwaliny fowizmu. Prace artysty zwracały uwagę spontanicznością i czystą kolorystyką. Wyznaczyli oni wytyczne dla nowego stylu, który wykraczał poza naśladowanie natury. Wraz z pracami innych artystów pojawił się fowizm i agresywne użycie koloru!